Nachtmerrie of ontsnapping???
Ik geef het graag toe; vandaag de dag zijn we behoorlijk verwend. Met alle gadgets van tegenwoordig zijn we altijd en overal on-line en up to date. Zelf moet ik bekennen ook een behoorlijke media consument te zijn. Informatie is goud waard, is het niet? Als je een dag of twee je e-mail niet hebt gecheckt of er niet toe in staat bent geweest de songtekst van je favoriete nummers via het world wide web op te sporen, voel je irritatie in forse mate toenemen. Tenminste, in mijn geval wel. Daarom leek het me wel een leuk (of beter gezegd interessant) idee om te kijken hoe ik een week zonder internet zou functioneren. Voordat ik er aan begon, keek men me al meelijvol aan. Zou het dan zo erg zijn?
Dag 1
Ik heb eerst maar even mijn contacten vertellen van mijn 7-daagse afwezigheid verteld. Anders zullen ze nog denken dat er iets ergs is gebeurd of dat ik ze met opzet negeer. Dan hou ik straks geen vriendjes meer over op hyves. Ach, de meesten moesten er wel om lachen. Ze zeiden dat het een grappig idee was, maar dat ze het me niet graag na zouden doen. Hmmm, zou grappig een nieuw synoniem voor gestoord zijn? Ik heb het gevoel van wel.
Dag 2
Het gaat nog steeds vrij gemakkelijk. Alleen heb ik wel ontdekt dat het regelen van interviews nu stukken moeilijker is omdat mailcontact wegvalt. Misschien hoort het bij de zeitgeist van tegenwoordig, maar men zegt al snel; mail me het maar. Zo blijkt maar weer dat de echte wereld een stuk onbereikbaarder is dan de digitale wereld. Gelukkig heb ik vandaag de telefoon opnieuw ontdekt. En komt tot zien; hij doet het nog steeds! Nog iets positiefs: Door gebrek aan internet ga je bewuster om met de tijd die je hebt. Oké, in mijn hoofd klonk het iets spannender dan op papier…
Dag 3
Vandaag had ik een drukke dag, vol gepland met interviews. Ik had dus geen tijd om in de verleiding te komen. Zelfs in de mediatheek liep ik zonder problemen alle computers voorbij. Ha! Personal victory. Wel begin ik een praatje met mijn vrienden te missen. Nieuwe ontdekking: sms’en staat gelijk aan msn’en. Alleen is het stukken duurder. Shit.
Dag 4
Aangezien ik gisteren alle interviews gepland had, heeft mijn experiment geen effect meer op mijn schoolprestaties. Toch een opluchting. Onbedoeld staar ik toch een paar keer naar het wireless icoontje onderin mijn taakbalk. Er zit een lelijk rood kruis doorheen. Ik probeer mijn Firefox-reflexen in de ijskast te zetten en herinner mezelf eraan dat ik eergisteren nog zo beloofd had om mijn zus en beste vriendin te bellen. Nog steeds niet gedaan. Foei.
Dag 5
Uitgeslapen tot negen uur, daarna les en nog een interview. Ik moest trouwens nog erg lachen om een vriendin die me die avond even een paar vragen wilde stellen. ‘Oh, nee, dat kan niet. Jij hebt immers geen internet,’ riep ze ineens. Het woord telefoon moest ik bijna spellen. Tja, internet is als een familielid, ‘hij’ hoort er gewoon bij. Telefonie lijkt daarentegen wel een onpopulaire achterneef die iedereen met opzet vergeten is.
Dag 6: eindelijk weekend!
Zaterdag heb ik uitslapen tot kunst verheven. Half twee, dames en heren. Volgens mij vooral uit zelfbescherming. Een soort; als ik niet wakker ben, kan ik ook niet zondigen. Of ik moet al slaapwandelend achter mijn laptop plaatsnemen. Wat me trouwens steeds meer opvalt is de automatische en nutteloze natuur van internet. Vaak start je de browser alleen maar op uit verveling, omdat je even iets te doen wilt hebben. Ontdekking: internet is in 80% van de gevallen pure tijdvulling. (alsof we dat nog niet wisten…)
Dag 7
Zondag was een dag om niet trots op te zijn. Mijn irritaties en nieuwsgierigheid naar opdracht-gerelateerde e-mails dwongen me mijn experiment te staken. En mocht je je afvragen wat voor zin en onzin er zich in zes en een half dagen in je inbox verzameld, het antwoord is 34. Damn.
Oh, ook wel 'leuk' om te weten; nog binnen het eerste uur dat ik weer on-line was, werd ik getrakteerd op een virus. Een hardnekkig virus waardoor mijn laptop gewoonweg onbruikbaar was. Ironisch: ja - eerlijk: hell no! Wat is dat nou voor beloning? Tsssss....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten