Deadline. Een woord waaraan wij regelmatig een mystieke betekenis verlenen. Want als je iets moet, kun je ineens heel veel. Het is een soort van wiskundige formule; tijdnood staat gelijk aan creatieve oplossingen.
En gekke ingevingen, dat ook. Want als je een doel moet behalen, filter je je gedachten niet meer, zeef je je ideeën niet meer. Al is juist het vruchtvlees zo gezond aan onze portie jus d'orange...
Nee, dan laat je alles gewoon lopen. (oh, wat klinkt dat vies..) Dan brainstorm je en juist door die losse houding kom je, vaak onverwachts, op iets geheel geniaals. Of zo ondervind ik tenminste zelf vaak.
En hoe zou dat komen? Is het een soort masochistisch trekje dat ieder van ons bezit - of we het nou willen (toegeven) of niet? Dat we altijd alles maar (of zo voelt het tenminste) op het laatste moment moeten doen. Of ermee moeten beginnen, althans. Zoals met studeren of het schrijven van een reflectieverslag bijvoorbeeld.
Aandacht is iets wat gepaard gaat met denken. En als je denkt, selecteer je. Zoals ik net al zei; je maakt onderscheid. Je haalt alle rommel eruit. Tenminste, dat 'denk' je. Maar wie weet wat voor waardevols er allemaal in die rommel zit. In die absurde gedachtekronkels van ons die soms tot zeer waardevolle en unieke aanpakken leiden.
Dus mensen, koester de 'rommel' van het leven. Symbolisch gezien, hè? Want sap met stukjes vind ik zelf ook niet te zuipen... :S
Geen opmerkingen:
Een reactie posten