Little Red Zebra

zondag 26 mei 2013

Taking over Westeros!

15 minuten. Een kwartier dat nog nooit zo snel voorbij ging. MAAR het was de moeite zeker waard. Waar heb ik het in vredesnaam over? Wie m'n FB-profiel onlangs heeft bekeken, kan het niet over het hoofd hebben gezien; Cis, Bennie and I went to Westeros!

Hier de highlights van de unieke Game of Thrones expositie die tijdens de zogenaamde world tour ook naar Amsterdam kwam. Lucky us...

Evil king Bennie? Op de een of andere manier is zijn foto wel erg 'donker' geworden...

vrijdag 3 mei 2013

Een spel der tronen

Het voelt nog wat raar in m'n mond, die bijna on-Nederlandse term.

We zijn niet anders gewend, hebben immers "altijd" al een koningin gehad. Beatrix, die ik overigens 1x in het echt heb gezien, (en ja, ze heeft precies zulk haar en zulke hoedjes; live trouwens een charmante vrouw met pretoogjes) was voor ons uitgegroeid tot hét symbool voor het huis van Oranje. Een soort überoma van wie je alles aanneemt.

Dat was toen - we zijn van 'B' naar 'A' gegaan, zoals de NS zo mooi verkondigde. En hoe! Ik geef gelijk toe dat ik niet niet bepaald iemand ben die, ondanks een dosis gezonde koningsgezindheid, zich met veel enthousiasme een halve dag voor de TV parkeert. Nu wel. Ik moest het toch zien.

Achteraf ben ik blij. De trotse en opgeluchte blikken, het snel nog even handen vast knijpen, de vluchtige doch spontane kus op het balkon tussen moeder en zoon en onze ex-koningin met tranen in haar ogen - ik had het allemaal niet willen missen.

mompelt nog iets over de outfits van Maxima Het waren nogal wat costume changes. (Ze is door en door koningin, of niet dan? Een rasartiest, maar dan iemand met het hart op de goede plek die niet hoeft te doen alsof ze lacht. Ze lacht echt. Van binnen. (weet ik uit ervaring dus take it from me)

En het maakt niet uit of ze een saaie kleur aan heeft of royal blue; she's got glamour. Geen wonder dat prins koning Willem Alexander op haar is gevallen.

Het is gewoon een heerlijk stel. Punt. En die kinderen in hun bijpassende setjes. Die zelfs keurig bleven zitten op hun aangewezen plek. (daar kunnen sommige kinders nog wat van leren...)

Ik weet het, ik ben een romanticus, maar ik ben blij dat wij als een van de weinige landen tenminste nog een klassiek koningshuis hebben. Met een echte koning en koningin, zoals we ze eigenlijk alleen van films en sprookjes kennen. Het heeft toch wat. Iets oer-Nederlands. Iets wat een link legt naar onze geschiedenis.

En dan... zijn er van die weerbarstige sukkels die denken dat we onze royals 'af moeten schaffen'. Van die types die, bewapend met protestborden, midden in de menigte gaan staan om een potje te zeuren. Met van die zelfgemaakte T-shirts aan met "Ik Willem niet". Nou, nou. Poeh, poeh. Stoer hoor. Lekker rebels.

(Ik koos ervoor om te negeren dat sommige mensen niet weten wat genieten is) Bovendien was dit een uitstekend moment was om te bewijzen dat wij nuchtere Hollanders ook rustig een show kunnen opvoeren. Hoezo klein kikkerlandje? Alles werd uit de kast gehaald om er een spektakel van te maken - van topatleten tot jets van de luchtmacht.

En wij? Wij hebben meegevierd. Of course. Op onze eigen manier ;)

Viva Hollandia!

zaterdag 20 april 2013

Dat is een lach waard

Soms kom je van die dingen tegen - gek, geinig, uplifting of gewoon leuk - waardoor er gelijk een lach op je gezicht verschijnt. Hieronder enkele ditjes en datjes die ik recentelijk van 't net heb geplukt.

Enjoy!

Make a wish! Door 'Nacho' Ormaechea.

Minuscule schilderwerkjes van Hasan Kale op vlinders, pasta, fruitschillen...

The big reveal...

(Heel knap staaltje dominokunst, werkelijk waar)

Hong Yi creëert dagelijks food art op een bord.

Een neon waterval (!) door Sean Lenz & Kristoffer Abildgaard.

En dat met dank aan drijvende lichtstaafjes. Wonderful.

Always look on the bright side of life.

Is het nog steeds zinloos als het geweldig is? I want one; de "chromatic typewriter".
Het eigenzinnige apparaat typt alleen kleur. Ha. Gewoon omdat het kan.

Viva Hollandia.

Elephant bonfire? Who knows?

De "secret society" der dwergen? Very advanced, of course.

Fotografe Matej Peljhan laat haar rolstoelgebonden zoontje 'onmogelijke' dingen doen.

En dan in de categorie: flower power!

Voor de stop-motion liefhebbers ---> Ode to Joy

Let's end with a cat. Just because.

Prrrrrrrrr

donderdag 28 maart 2013

Streepjescode

Wij lopen er bijna dagelijks overheen - de zebra crossing - maar in het begin van de 19e eeuw was het een welbekend fenomeen om het dier zelf midden op straat tegen het lijf te lopen. Ja, ik heb het over de zebra.

Je zou het zo gek niet verzinnen, ik weet het. Geloof me maar en google erop los!

Het exotische broertje van het paard werd regelmatig bereden (zie safari foto!), dan wel voor een kar gespannen.

Ze werden ook getraind om extra hoog te kunnen springen - zoals echte rijpaarden die moeiteloos een parcours afleggen.

Er waren zelfs stoeten van de gestreepte beesten die koetsen van de 'lucky few' voorttrokken. (Het betrof uiteraard de mensen uit de gegoede burgerij.)

Huren we nu verhuiswagens in en rijden we op tractors, werden de gehoefden destijds ook ingezet als er wat meer muscle power nodig was; ploeteren op het veld of op modderige kleine paadjes.

Een trend, dat was het wel. Want men snapte op den duur wel dat dit niet zo'n verstandig idee was. Of überhaupt nodig; we hebben immers onze huis-tuin-en-keuken variant dat we geen zebra's van de zonovergoten savannen af te hoeven plukken!