Bij kaarslicht

Voetje voor voetje door het eeuwenoude stadshart van Ravenstein lopen is elk jaar weer een spannende opgave - dan zijn alle straten zo ver het oog kan zien, gehuld in absolute duisternis en branden er slechts kaarsen in achter de ramen die je passeert.

Elektriciteit is uit den boze! Gloeiende vuurkolven en een decoratieve massa windlights vormen het enige, en zeker zeer imposante, pad van licht. Schaduwen van toeschouwers, onbekenden en bekenden, verschijnen van muur naar muur - raam naar raam.

In de speelgoedwinkel valt er altijd weer iets bijzonders te zien en is het flink dringen om je aan de stoet knuffels en geinige kerstattributen te kunnen vergapen.

Behalve de ode aan Rudolph the red nosed reindeer, zorgt ook het rondrijdende modeltreintje voor een kerstelijk Kodak-moment.

Normaal gesproken is het not done om bij iemand anders in huis te kijken, maar tijdens 'Ravenstein bij Kaarslicht' veranderd elk raam automatisch in een etalage. Eentje die met overduidelijk veel zorg en creativiteit wordt ingericht om zoveel mogelijk 'kijkers' te trekken.

Al ga ik er maar stilletjes vanuit dat ze de piano hieronder niet extra hebben laten invliegen...Fun fact: in elk huis stond, als ik mijn telling mag vertrouwen, een echte kerstboom. Zou die dan toch een comeback aan het maken zijn? (ik geef heel eerlijk toe dat wij thuis 'gewoon' een faux exemplaar hebben staan. Met sneeuw erop, dat dan weer wel...)

Tegen de reusachtige boom op het marktplein kunnen denk ik weinig op dit jaar. En hoe hoog de ladder heeft moeten zijn de ervoor heeft dat elke centimeter tóch behangen is met lichtjes, zou ik zo niet durven zeggen. My guess; very, very high.

Een ander highlight was het miniatuur van Ravenstein dat in de molentuin klaarstond! Inclusief verlichting. Al had ik enorm met de twee jongens te doen die tot heuse 'kaarsenbewaker' om te leken zijn gedoopt: tijdens een plotselinge plensbui renden zij als een bezetene heen en weer om de kaarsjes - alle 255 ervan - brandende te houden! Dat was nogal een karwei - want de kaarsjes gingen net zo snel weer uit als zij ze weer aan konden steken. Ai, arme jochies!

De gezellige drukte ging vergezeld door chocomelk, poffertjes (heerlijk!) en pizza punt kraampjes - en natuurlijk de traditionele a capella liedjes van verschillende kerstkoren. Al met al een zeer geslaagde avond.

(bovenstaande foto is tot stand gekomen in dappere samenwerking met stiefpapa Tom, die zich met gevaar voor eigen wenkbrauwen in de gevarenzone van de laaiende vuurkolf begaf)