Ode to a Kitty Cat

Miauw!

Ja, dit wordt een "awwwww blog". Onze kat, tenminste onze zogenaamde 'leenkat' is namelijk erg lief. En die verdient ook wel een beetje aandacht, dacht ik zo. Op een geheel kunstzinnige manier natuurlijk. As always ;)

Dus Meet Piepie. (jaja, een beetje een onzinnige naam. Blame my mother) Zwarte kat, maar tot zover niet ongeluk-brengend.


Wat een cutie is het, hè? In het begin durfde hij niet goed op de foto, maar als ik nu met mijn camera dichterbij sluip, blijft hij gewoon liggen.


Een dik halfjaar geleden is hij aan komen lopen. Van de schuintegenoverons buren naar onze tuin. Sindsdien heeft hij hier een abonnement.


Elke morgen bij het eerste wakker-word geluid zit hij bij ons voor de deur. Dan slof ik in mijn pyjama de keuken in, verwelkomt door een enthousiast evenals onuitputtelijk geroep naar aandacht.


Het is merkwaardig. Eigenlijk is hij niet van ons, maar hij is hier wel mooi 24/7. Niet dat we dat erg vinden, hoor. We hebben hem praktisch geadopteerd. Ook een leuk feitje: we dachten eerst dat het een meisje was. EN dat 'ze' zwanger was. Haha, mooi niet dus.


Piepie is bang voor alles. Echt alles. Wasmachine, stofzuiger, föhn - als het schuift, stampt, trilt of lawaai maakt is ie weg. Wel typisch dat hij naast de televisie blijft liggen als wij met dolby suround aan een film zitten te kijken.


Kijk naar de foto boven en wat valt je op? Hij heeft weer eens de halve bank opgeëist. Het is een kleine diva, hoor. Eentje met een zacht, zwart vachtje en glimmende gele ogen. Weet je, ik was ooit bang voor katten. Voor sommige katten nog wel trouwens - maar niet voor Piepie. Hoe kan ik dat nou? Het is zo'n lief, klein diertje. My little precious.

De schuintegenoveronsburen mogen wel oppassen dat ik hem niet stiekem meeneem als ik op mezelf ga wonen, haha. *kuch* Dat heb ik niet gezegd...