Flair

Vandaag heb ik iets nuttigs gedaan. Niet schrikken, maar ik heb me georiënteerd op mijn stage. Niet op een vaag idee waar ik zou willen werken of een branche waarin ik me thuis zou voelen (want dat wist ik toch al lang) maar echt een plek. Een tijdschrift. Iets met mode of lifestyle, dat had ik van te voren al bedacht. Dus wat ben ik gaan doen? Ik ben naar de Albert Heijn gegaan. Natuurlijk.

Ik moest toch even wat dagelijks boodschapjes halen (olijfjes, druifjes, sapjes) dus dacht ik; dan haal ik gelijk even een hele dosis magazines om door te bladeren. Nee, niet bladeren; lezen. Onderzoeken. Analyseren. Doorspitten. Want het is toch een belangrijke beslissing? Yes. Vooral als je maar 1 stageperiode hebt.

Zoals de titel al doet vermoeden zat modetijdschrift 'Flair' bij mijn top 3. Op 2 heb ik 'Avant Garde' gezet en op 3 staat 'Red'. Als punten van criteria had ik:
- stijl ('general feeling' van het blad, zeg maar)
- kwaliteit v/d geschreven stukken
- kwantiteit v/d geschreven stukken
- creativiteit
- overeenkomsten in fashion in het blad en mijn eigen smaak
- uitvoering v/de interviews

Het was eigenlijk best wel moeilijk om echt een keuze te maken. Niet uit de stapel die ik uiteindelijk heb meegenomen, maar als je eenmaal voor die schappen staat. Schappen met wel honderd bladen. En allemaal willen ze iets van je. Willen ze je aandacht. Natuurlijk valt er altijd direct wel wat af, maar er blijft nog genoeg over. Gelukkig zijn tijdschriften nou ook weer niet zo goedkoop dus kon ik lekker streng zijn tegen mezelf, haha.


Wat me wel opvalt aan fashion magazines is dat het vaak (sorry dat ik het zeg) plaatjesboeken zijn. En ergens snap ik dat ook wel; show, don't tell. Typisch voorbeeld ervan. Maar toch valt me het gehalte van geschreven stukken tegen. En als er al een artikel in staat, zijn het vaak interviews of 'visies' en tips van fashionkenners. Toch een beetje mager. (net als veel van de modellen, tja, schot voor open doel)

Ik ben dus ook echt benieuwd hoe het er daar aan toe gaat. Misschien is het wel heel anders dan ik verwacht. Of misschien is er voor elk nummer wel een vaste quota voor fotoshoots en advertenties. Dat ze dan de teksten maar schrappen. Ai. Dat zou toch wel erg zijn. Ik bedoel, ik weet dat we tegenwoordig steeds ongeduldiger worden en alles maar 'on demand' bij ons thuis verwachten (voor acht uur graag) - maar het moet toch niet zo zijn dat we tijdschriften als soort comic gaan lezen.

Dat zou ik niet alleen jammer, maar ook gewoon zielig vinden. Shame on us, I say. Shame on us.


En dan hoop ik natuurlijk ook maar dat ze daar niet zo brutal zijn als bij Runway in The Devil Wears Prada. Dat je bij zo'n blad helemaal geen leven meer hebt en al na een paar dagen een nervous breakdown krijgt. Mja, dat zal vast wel meevallen. Dit is immers Amerika niet. Daar zijn ze pas echt goed knetter. *een proost op onze nuchterheid*