Van Dwaas en Waal

Buzz Lightyears, loslopende wortels, Pippi Langkousen, roodkapjes, halfdronken clini clowns en koe-mannen (lees: geen cowboys, maar mannen in 3-delig pak met zwart-wit gevlekte print)... Vanmiddag kwam ik ze al in massale aantallen tegen. Op het perron, op straat & in de bus. Een vrolijk getikte invasie onder de naam 'carnaval'. En ze beginnen al jong: er rende menig gevleugeld en gesierd telg aan me voorbij. Helaas is ook dit jaar de broodnodige sense of style ver te zoeken - het is vooral gekkenwerk met een hoog glittergehalte.

Dat terwijl ze in Venetië wel degelijk weten hoe het moet, wat ze elke februari opnieuw bewijzen.

Het is een event dat ik maar al te graag eens van dichtbij mee wil maken, right in the middle, in de stad op het water. Where the real magic happens. (en dan natuurlijk zo'n -vreselijk duur- masker zien te bemachtigen)

En rustig mijn camera zijn werk laten doen. Gewoon genieten van de kostuums. Zonder neonkleurige gevaartes in mijn ooghoeken te zien opdoemen, met de verlopen schmink en de geur van een patatje speciaal & Flügel nog vers op zich.

Of is dat nou teveel gevraagd? All the colour, just without the crazy.

Wat ik bedoel zal langzaam duidelijk worden: er zijn voorbeelden genoeg. Of zouden we gewoon te lui en gemakkelijk zijn -- liever een landje van tipsy amateurs blijven? Hmm.

Hoe dan ook...

Ik blijf erbij...

Dat ik het enorm jammer vind...

Maar - zoals ze zeggen- leiden meer wegen naar Rome. And beyond!

 Volgend jaar toch maar even een kort tripje boeken? Na al die verhalen van mam & co gehoord te hebben, raast mijn nieuwsgierigheid op volle toeren.