Opgegraven Relieken

"Stories are like ancient fossils in the ground, waiting to be dug up. They're there, you just have to find them" - Stephen King

Vleugels vol woorden, een hoofd vol met zin, drijf ik nog een beetje met de golven mee.

Mijn constructie nu afgesloten, duik ik het volgende hoofdstuk in, met zwarte krullen in mijn haar en dankbare vlekken op mijn vingers, waar, wellicht door haast ontstaan, af te lezen is hoe het mijn hart vergaat.
Zie dan hoe elke lijn mij tekent, met lussen vol betekenis vervult, omgeeft en uitstort op de aarde, een creatieve reïncarnatie die nodig is om de werkelijkheid te doortasten om haar net zo goed vast te leggen als zij mij registreert.
Levensechte inbeelding is iets wat je voelt en leert, maar slechts eruit kan halen als het erin zit, diep geworteld, onontkoombaar, in de essentie van je zijn.
Fantasie is verslavend omdat het zo hoort, je herinnert aan dat wat goed voelt, natuurlijk is. Een soort thuiskomen, in gedachten.

Dat is, give or take, mijn interpretatie van the King's Speech. ;)

 

"I've got no self control
been living like a mole now
going down; excavation"

- snippet van U2's 'Elevation'

 (klonk altijd bizar in mijn oren,

maar eindelijk kan ik er wat mee)