Nieuwe oliebollen, nieuwe kansen

Twaalf uur is het al lang weer geweest. De poedersuikervlekken hebben we al uit de kussens gewreven en de overgebleven oliebollen (bij ons 1 zak!) zijn verhard vogelvoer geworden. We gaan weer over op de orde van de dag. Met de zelfbedachte beloftes in ons achterhoofd. Goede voornemens, heten ze ook wel. Ik moet toegeven dat ik er niet echt in geloof. Hoe bedoel je, zou je kunnen denken, het is toch geen Sinterklaas. Tja, dat is waar - maar ik zie er vaak het nut niet van in. Meestal zijn het afgezwakte regeltjes met voorspelbare en alledaagse thema's.

note to self: in Parijs is geen plek voor masochisten

'Ik wil vijf kilo afvallen' of 'ik ga minder shoppen' staan elk jaar maar weer op nummer een - en dan nog altijd mijn favoriet; 'ik hou op met roken'. Kom op mensen, please! Als je jezelf voor gaat liegen, wees dan tenminste origineel. En dan nog iets; waarom lijkt de jaarwisseling altijd een moment van emotionele zelfkastijding? Hebben we dan geen happy thoughts meer? Zijn er geen spannende dingen die we willen doen? Dingen die we willen proberen - al is het alleen maar om te weten hoe het is? Waarom zeggen we niet; 'ik wil in 2011 zwemmen met dolfijnen'? of 'ik ga dit jaar een cursus Frans volgen in Parijs'? Dat is toch veel leuker? Waarom denken we daar dan niet aan? Wat is het toch dat we met elke klokslag vervallen in die opgelegde negativiteit... het is niet alsof we er iets aan hebben; of zouden we masochisten zijn?

Maar nee; we hebben ook nog het lef om ons jammerende zelfbeklag 'goede voornemens' te noemen. Kan iemand mij dan misschien vertellen wat hier allemaal zo goed aan is? 1) dat we the error of our ways inzien? 2) dat we beloven te veranderen 3) dat we onszelf opnieuw opstarten om vervolgens een up-date te installeren? Ja, het zal allemaal wel. Misschien dat ik overdrijf & dat sommige mensen (lees: 1 op de 10) er wel iets aan hebben. Ik blijf het gedoe vinden. Een onnodig ADHD-moment, waar we gezamelijk onze galstenen aan bijdragen....tsss. Want is het nou zo erg dat we niet allemaal op de cover van de Vogue staan, dat we af en toe twee uur te laat uit bed stappen, dat we nog die collectie knuffelbeesten uit onze kindertijd op de plank hebben staan, dat we 1x per maand toch een financiële uitspatting maken, dat we niet elk weekend bij onze oma's en opa's op de theevisite gaan, dat we zowel mayonaise als ketchup bij onze frietjes bestellen.. dat..dat...dat..

Het stomste vind ik nog wel dat we erg ogenschijnlijk een vast punt in het jaar voor nodig hebben om ons in actie te doen komen. Ik vroeg het laatst nog aan een vriend van me, die zelfs na een intense acupunctuur-sessie nog niet van het roken is afgekomen. "En dat kan eerst wel even wachten," kreeg ik toen te horen, met een grote grijns. "Hoezo niet gewoon nu?" vroeg ik, "Why pas in 2011?" Hij zei dat de sfeer met kerst & nieuwjaarsdag altijd zo gezellig was en dat het dan gewoon onmogelijk was om het op te geven. Mijn wenkbrauwen raakten in opspraak. Overduidelijk. Want wordt zijn verjaardag vanaf nu dan een domper? Blijft hij in het vervolg met de kerstdagen thuis in bed liggen - al is het nog zo'n mooie white Christmas? Valt te betwijfelen, denk ik zo. Gezelligheid blijft (godzijdank) altijd wel bestaan. Het is zelfs bestand tegen als-een-gek-zout-strooiende vrachtwagens. Vastberadenheid dus niet. Nee, die heeft een speciale support group wel nodig - in de vorm van The New Year Anonymous...

Doe mij dan Flipper maar! Vergeet de don'ts, focus je op de do's!