Vorig weekend was Mariëlle jarig. 24 alweer. Jaja, dat gaat snel. Maar goed, ik word binnenkort ook al weer een jaartje ouder. Bizar is dat hoe snel een jaar voorbij glijdt.. Dagen worden steeds korter, lijkt het wel. Terwijl het vroeger juist een eeuwigheid scheen te duren voordat je naar bed moest.
En dan voel ik me nog wel eens schuldig. Want wat doe je eigenlijk de hele dag? Natuurlijk: soms zitten er redelijk volgeplande dagen tussen. Dagen dat je van hot naar her vliegt en allerlei persoonlijke dan wel professionele verantwoordelijkheden aan je pofmouwen hebt hangen. Toch kan ik bij de vraag 'en nog iets leuks gedaan dit weekend?' iemand wel op zijn kop slaan.
Doen ze dat met opzet of zo? Er mij aan herinneren dat ik even helemaal niks heb gedaan. Zijn zij dan zelf zo spannend met hun altijd interessante leventjes dat ze denken dat ik ook ELKE dag maar weer iets te vertellen heb? Of zijn ze juist er saai en fantasieloos en vragen ze juist daarom maar weer dezelfde irritante vragen?
Er vanuit gaande dat het de laatste optie is, is dat een behoorlijk slechte en onuitstaanbare gewoonte. Zeuren, zo komt het namelijk over. En niet als een leuk kopje koffie praatje. Even verder gaand met dat kopje: je moet toch ook juist van de kleine dingen des levens genieten? Kom je dat nou niet op elke afscheurkalender tegen tegenwoordig? Dacht het wel. Dus waarom elk moment volproppen met grootse gebeurtenissen en spraakmakende plannen? Soms wil je gewoon even rust. Even niks. Dat kan ook heel lekker zijn.
Maar nee: het leven zit vol met deadlines. Dat blijkt wel weer als je voor de koetjes en kalfjes wordt geworpen. Wat voor opleiding je nu doet - en of je al een serieuze relatie hebt - en of je al op jezelf woont - en weet je al wel tot in detail wat je later gaat doen. Als je groot bent, weet je wel? Want dat gebeurt snel genoeg. Thanks, alsof ik dat nog niet wist.
Time flies. Even when you're not having fun.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten